Pielgrzymka do Niepokalanowa i Warszawy 28 kwietnia 2013 r.

Pielgrzymka do Niepokalanowa i Warszawy

W niedzielę 28 kwietnia 2013 r. odbyła się pielgrzymka do Niepokalanowa i Warszawy zainicjowana przez Rodzinę Radia Maryja z parafii Garbów. Co prawda taką miejscowość, jak Niepokalanów, trudno znaleźć na mapie, aczkolwiek znana jest w całej Polsce. To nazwa klasztoru i sanktuarium maryjnego położonego w miejscowości Paprotnia. Niepokalanów utworzony został na terenach podarowanych w 1927 r. przez ówczesnego właściciela majątku Teresin – księcia Jana Druckiego-Lubeckiego. Swoją popularność Niepokalanów zawdzięcza słynnemu męczennikowi za wiarę, ojcu Maksymilianowi Kolbe – franciszkaninowi. Właśnie tutaj w okresie międzywojennym św. Maksymilian postanowił wybudować klasztor. Do dziś można zwiedzać drewniana kaplicę, obecnie – Sanktuarium św. Maksymiliana, którą wówczas wznosił on własnymi rękami. Kaplica to nadal kolebka klasztoru. Tu święty Maksymilian modlił się, odprawiał msze święte. Pielgrzymi mieli niecodzienną okazję, właśnie w tej drewnianej kaplicy, uczestniczyć w spektaklu wystawianym przez Zespół Braci Franciszkanów z Niepokalanowa. Pod fachowym okiem Anny Osławskiej – reżysera teatralnego z Krakowa przygotowali piękna sztukę pod tytułem „Męka św. Maksymiliana, franciszkanina, według dokumentów, zeznań i świadectw oraz natchnienia Bożego”. Dramat został napisany z dużym talentem przez profesora Kazimierza Brauna, autora wielu poważnych sztuk teatralnych, reżysera, dyrektora teatrów, aktualnie profesora Uniwersytetu w Buffalo w Stanach Zjednoczonych na Wydziale Teatrologii. W sposób niezwykle ekspresywny sztuka ta przybliżyła pielgrzymom postać św. Maksymiliana z heroicznych dni jego męki w Auschwitz, podkreślając przesłanie o wielkiej godności człowieka i kapłana, jednocześnie przedstawiając okrucieństwo tamtego systemu. Na wszystkich odbiorcach sztuka wywarła ogromne wrażenie.
Po przedstawieniu wszyscy pielgrzymi zwiedzili muzeum z pamiątkami po świętym Maksymilianie i eksponatami dotyczącymi historii tego miejsca i misji zagranicznych, w których uczestniczą franciszkanie. Niepokalanów, podobnie jak przed II wojną światową, jest instytucją medialną – działa tu rozgłośnia radiowa i stacja telewizyjna, wydawane są książki i miesięczniki. Funkcjonuje tu od 1931 r. jedyna w świecie zakonna straż pożarna. Niezwykle pięknie prezentuje się wzniesiona w latach 1948– 1952 Bazylika Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask. Modernistyczna bryła świątyni zachwyca pięknymi sklepieniami kolebkowymi nawy głównej oraz prezbiterium. Potężną budowlę wieńczy delikatna, ażurowa wieża. Pielgrzymi uczestniczyli w uroczystej mszy św. sprawowanej w tej Bazylice, po czym mogli podziwiać jej niezwykłe piękno: nawy-główna i boczna, prezbiterium, witraże i ambonę. Przed Bazyliką stoi pomnik św. Maksymiliana, założyciela klasztoru oraz pomnik Papieża Jana Pawła II, który podczas swojej długiej pielgrzymki do Polski nazwał Niepokalanów „miejscem heroicznego życia św. Maksymiliana i warsztatem pracy Niepokalanej”.
Kolejnym punktem programu była Panorama Tysiąclecia Chrześcijaństwa, znajdująca się w podziemiach Bazyliki. Poprzez Panoramę franciszkanie z Niepokalanowa chcieli w oryginalny sposób uczcić tysiąclecie chrześcijaństwa w Polsce. Inspiracją dla jej powstania był teatr lalek, a w szczególności szopka bożonarodzeniowa, którą w XIII rozpowszechnili franciszkanie. Panorama to ruchoma szopka, przedstawiająca historię naszej Ojczyzny i Kościoła w Polsce. Blisko 140 figurek znanych historycznych osobistości jest przesuwanych zza makiety, w której centralnym położeniu znajduje się wizerunek Maryi. Z głośników płynie tekst recytowany przez Jana Zakrzeńskiego opowiadający o patriotycznej postawie aktualnie pojawiającej się figurki, przez co w prosty i zrozumiały dla wszystkich sposób udziela widzom jednocześnie lekcji historii i religii. Pokazuje, co Polska zawdzięcza Kościołowi, a Kościół Polsce. Przypomina znaczące wydarzenia w dziejach naszego kraju: momenty radości, – początek państwa polskiego, momenty smutku, – rozbiory i wojny oraz optymizmu, kiedy to nasz rodak Karol Wojtyła został wybrany na papieża.
Po obejrzeniu Panoramy pielgrzymi udali się do Muzeum Papieskiego z dwoma samochodami w środku (Papa Mobile). Pierwszy to samochód – kaplica, w którym Jan Paweł II wziął udział w procesji eucharystycznej z Placu Zwycięstwa do Kolumny Zygmunta w Warszawie w 1987 r. Drugi samochód to Fiat 130, z którego papież korzystał podczas pierwszej pielgrzymki do Polski w 1979 r. Po wspólnym obiedzie, przygotowanym w klasztornej kuchni przez braci franciszkanów, zaopatrzeni w święte niepokalanowskie pamiątki, pielgrzymi wyruszyli w kierunku Warszawy, gdzie odwiedzili grób błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki przy kościele pod wezwaniem św. Stanisława Kostki na Żoliborzu. W ciągu 10 lat miejsce to odwiedziło ponad 18 mln ludzi. Pielgrzymi mieli okazję uczcić pamięć tego znakomitego Polaka poprzez wspólną modlitwę przy jego grobie oraz zwiedzić muzeum poświęcone księdzu Jerzemu.
Żegnając się z Warszawą pielgrzymi zrealizowali ostatni punkt pielgrzymki udając się jeszcze do Świątyni Opatrzności Bożej w Wilanowie, aby popatrzeć na powstające tam wotum narodu polskiego. Imponująca, licząca 75 metrów wysokości Świątynia Opatrzności Bożej to obecnie najwyższy kościół w Warszawie. Symbolicznie kończy Trakt Królewski. Z jej szczytów rozciąga się panorama całej stolicy i malowniczy widok na pobliski Pałac w Wilanowie. Może to zaskakujące, że budowa ta trwa już dwieście dwadzieścia lat. A ściśle mówiąc – nie sama budowa, ale idea wzniesienia wotum dziękczynnego narodu polskiego za Konstytucję 3 Maja. Trzykrotnie podejmowano tę budowę, dwieście lat minęło, zanim ruszyła budowa. Najpierw przeszkodziły zabory. Potem, gdy po raz drugi nadarzyła się okazja realizacji narodowego zobowiązania, wybuchała II wojna światowa. Dopiero teraz wotum przybiera realne kształty. Świątynia Opatrzności Bożej w Wilanowie już teraz przybiera rolę ważnego ośrodka życia religijnego w Polsce, ponieważ dolna część kościoła została oddana do użytku i już teraz przyjmowani są w niej pielgrzymi. Po świątyni oprowadziła Garbowską grupę przewodniczka, która interesująco opowiedziała zarówno o idei budowy Świątyni Opatrzności Bożej, ale także zaprowadziła do Panteonu Wielkich Polaków. Pochowano w nim m. in. księdza Jana Twardowskiego i prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego. Znajdują się tu również relikwie Błogosławionych Jana Pawła II i Jerzego Popiełuszki. Mimo, że na górze trwa budowa, w dolnej części odbywają się msze św. i nabożeństwa. Choć w ostatnich latach zrobiono bardzo dużo, to jednak daje się zauważyć, że do zakończenia budowy pozostało jeszcze wiele kosztownych inwestycji.
Nie da się wyrazić w pełni za pomocą słów tego wszystkiego, co mieliśmy okazję zobaczyć i przeżyć. Warszawa i Niepokalanów mogą poszczycić się miejscami wyjątkowymi, w których można zetknąć się z doświadczeniem wiary i patriotyzmu.
Wszystkim tym, którzy poprzez swoją obecność stworzyli miłą atmosferę, z serca dziękuję, zapraszając jednocześnie na kolejne nasze pielgrzymowania. Trzeba pamiętać, że taka forma pobożności stwarza wyjątkowe warunki do wartościowych refleksji, a także daje świetną okazję do podziękowania Panu Bogu za wszystko, co od Niego otrzymujemy.

Agata Kamińska

Wersja do druku