Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa. [słowo na niedzielę]

Wniebowstąpienie jest ściśle związane z ukazywaniem się zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa Apostołom i swoim uczniom, którzy mają doświadczyć osobiście, że On po ukrzyżowaniu, śmierci i pogrzebaniu wyszedł z grobu żywy i żyje, a następnie mają świadczyć o tym wobec nawróconych i spotkanych ludzi. A zatem, ukazywał się im po to, aby byli świadkami wobec siebie i innych. A świadek – to ten, kto sam oglądał, słyszał i dotykał i innym to przekazuje. Te ukazania Zmartwychwstałego, które w teologii nazywają się chrystofaniami – od dnia Zmartwychwstania aż do Wniebowstąpienia – miały właśnie ten cel. A zatem, Wniebowstąpienie jest ostatnim ukazaniem się Zmartwychwstałego Pana. Dla św. Łukasza (Dz 1, 1-11) Wniebowstąpienie jest zakończeniem czasu objawiania się i zbawiania Jezusa Chrystusa na ziemi przez najwyższy akt śmierci i zmartwychwstania, po którym się wiele razy przez 40 dni ukazywał ( – por. Dz 1, 3). Po Wniebowstąpieniu i Zesłaniu Ducha Św. zacznie się już nowy „czas” dla Jezusa Chrystusa i ludzkości – czas Jezusowego objawienia i zbawienia w Kościele i przez Kościół. I właśnie to przejście z okresu bezpośredniego zbawiania Jezusa Chrystusa w czasie ziemskiej działalności w okres Kościoła (por. Dz 1, 5 i 9) dokonuje się w sposób uroczysty i widoczny (jawny) dla Apostołów i uczniów Pańskich po to, aby wiedzieli, co ich dalej czeka i jako naoczni świadkowie życia, nauki, całej publicznej działalności, a zwłaszcza śmierci i zmartwychwstania, byli również świadkami zakończenia dotychczasowego i rozpoczęcia nowego etapu zbawiania ludzi. Apostołowie muszą sobie uświadomić przez to ostatnie uroczyste ukazanie się i zniknięcie im z oczu zmartwychwstałego Chrystusa, że zbawcze funkcje Zmartwychwstałego przejmuje teraz na siebie Kościół, a w Nim głównie oni – Apostołowie i ich następcy. Właśnie dlatego, przy tym dziwnym i uroczystym zdarzeniu jest tyle ważnych symboli: niezwykłe i uroczyste słowa i wznoszenie się Jezusa do nieba, obłok niebiański osłaniający wszystkich, zstąpienie anioła pocieszającego Apostołów, zasiadanie Chrystusa po prawicy Boga Ojca.

Najstarsza Tradycja Chrześcijańska bardzo trafnie i mądrze wyjaśnia symbole Wniebowstąpienia jako uroczyste ostatnie ukazanie się na ziemi zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa (- por. Katechizm Kościoła Katolickiego – KKK, n. 659 i 660). Jest jednak problem z tym ostatnim ukazaniem się zmartwychwstałego Chrystusa. Wiemy, że później Chrystus zmartwychwstały jeszcze raz ukazał się Szawłowi pod Damaszkiem. Według biblistów i egzegetów, to drugie ukazanie było dokonane wyjątkowo i dodatkowo, poza kręgiem jedenastu Apostołów, dla nadzwyczajnej roli, jaką miał spełnić Szaweł – późniejszy nawrócony św. Paweł w Kościele Chrystusowym, jako Apostoł pogan. I to ukazanie się Szawłowi było w pewnym sensie już czymś nowym, dodatkowym, w nowej sytuacji Objawienia w Kościele – już w okresie pełnej działalności Kościoła.

Ks. Stanisław Welenc

Podróż do „Źródeł wiary i kultury” t. II

Grafika: Wniebowstąpienie Pańskie – dekoracja freskowa kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Jeleniej Górze

http://www.deon.pl/religia/duchowosc-i-wiara/zycie-i-wiara/art,222,niekonczace-sie-blogoslawienstwo-jezusa.html