Joanna Sobczak
Nasza Ojczyzna była spalona,
tylko ruiny sterczały,
A na ulicach z pięknych kamienic,
to stosy gruzów leżały.
Jak Cię nie kochać Ojczyzno miła,
która byłaś polską krwią zbroczona,
Esesman strzelał do ludzi pod ścianą.
Tyś ich tuliła do łona.
Przecież pamiętam to co się działo,
jak Szwab Polaków mordował.
Strzelał, katował i chlorem sypał,
i do wagonów pakował
A polskie matki widząc te zbrodnie,
ochoczo synów dawały,
Aby walczyli w podziemiu z Niemcem,
i wroga z Polski wygnali.
To była walka trudna okropnie,
bo przecież broni nie było.
Lecz napadali ciągle na Niemców,
w ten sposób broń się zdobyło.
A gdy zdobyli już więcej broni,
i poszła młodzież do lasu.
Wtedy do Niemców prali na tyłach,
i nie czekali już więcej czasu.
Nie raz z krzyżem na piersiach, z granatem w ręku,
każdy szedł własną drogą.
Za krzywdy matek niewinnych dzieci,
aby wypłacić wrogom.
Mścili się Niemcy, strzelali do ludzi,
i na Majdanek brali.
A partyzanci z bronią
pociągi w powietrze wysadzali.
Nie raz im było głodno i chłodno,
a wróg rodziny mordował.
Rozpacz targała, ból ściskał serce,
lecz Duch polskości dochował.
A gdy chłopaki zrzuty dostali:
broń, amunicję, bandaże,
To zaśpiewali pieśń partyzancką,
i pojaśniały im twarze.
I wywalczyli Ojczyznę swoją,
choć była we krwi skąpana.
Niejeden życie za nią zapłacił,
lecz dziś jest Polska kochana.
Jak Cię nie kochać Ziemio Ojczysta,
która nam dajesz chleb drogi.
Byłaś od Niemca krwią przesiąknięta,
lecz znów powstałaś na nogi.
Wszyscy kochajmy dom nasz ojczysty
chociażby nawet z wadami.
Na pamięć braci naszych poległych; kochajmy Polskę,
kochajmy taką, jaką mamy.
Pani Joanna Sobczak jest mieszkanką Gutanowa. Jej wiersz nagrała w 2008 roku Marzena Pacek na prośbę Pawła Bańki, doktoranta politologii w UMCS, do pracy pod tytułem „Moje magiczne miejsce – Garbów”. Ukazał się w czasopiśmie „Wspólnota Garbowska” 2 (2009) nr 1-2, w związku z 70. rocznicą wybuchu drugiej wojny światowej. Opracowanie graficzne tekstu przygotował Paweł Bańka.
