Fragmenty poematu historycznego
„RZECZPOSPOLITA MOJA OJCZYZNA”
Jest taki obszar w sercu Europy,
przez który liczne przechodziły burze;
jego reduty, szańce i okopy
są niezniszczalnym Zachodu Przedmurzem…
Polska – to ziemia, ludzie, obyczaje,
odwieczna twierdza wiary i swobody;
od lat tysiąca światu przykład daje
i jest natchnieniem dla wolnych narodów.
Chrobry nakreślił mieczem jej granice,
potęgą lśniło berło Jagiellonów,
Sobieski Turków gromił nawałnice
i skomlał cesarz u polskiego tronu…
Był kraj szczęśliwy, oaza wolności,
od Dniestru, Niemna – do Wisły i Warty,
lecz padł ofiarą sąsiedzkiej chciwości –
przez trzech zaborców na części rozdarty.
Półtora wieku okrutnej niewoli
i bohaterskich zbrojnych powstań zrywy…
i lata męki, ucisku, niedoli –
zsyłki, katorga i Sybir straszliwy…
Lecz nadszedł wreszcie moment wymodlony –
trzy czarne orły na Sąd idą Boski…
i w bój ruszyły zwycięskie Legiony
i… wywalczyły niepodległość Polski!
Rosyjski carat tylko barwy zmienia:
czerwone hordy gna tyran kałmucki…
i grozi Polsce i światu zniszczenie,
lecz pobił wrogów – nad Wisłą – Piłsudski!
Gromiąc bezbożną nawałę czerwoną
ocalił Polskę, ledwie wyzwoloną,
by jej nie starły barbarzyńskie stopy –
„… po trupie Polski – marsz do Europy!”
Przegnał za Niemen bolszewickie chmary
obrońca Kraju, Zachodu i Wiary…
I hymn „TE DEUM…” grały wszystkie dzwony –
Za „Cud nad Wisłą”, za polskie Legiony!
Gdzie taki drugi naród – w całym świecie,
Który swą piersią, mieczem i puklerzem
– broniąc Kościoła całe tysiąclecie –
stał się Najświętszej Maryi rycerzem…
I z Jej imieniem w bój ruszał, przed zgonem
do Niej słał modły: „POD TWOJĄ OBRONĘ…”
Za wierną służbę – Panie Jezu, Chryste –
daj swym rycerzom życie wiekuiste!
I usłysz nasze uparte błaganie:
„OJCZYZNĘ WOLNĄ POBŁOGOSŁAW PANIE!”
Niechaj rozgłoszą niebiańscy anieli,
że „SEMPER TUA POLONIA FIDELIS!”
Bogdan Walas
fot. Jerzy Frąk
Lublin, 15.VIII.1995r.
