Społeczność, jako konieczna forma życia ludzi, jednak nie niewoli i nie wyczerpuje życia osobowego. Człowiek jako osoba transcenduje tę społeczność, gdyż jako byt osobowy jest najwyższą formą c a ł o ś c i, której już nie dopełnia w porządku samoistno – bytowym życie społeczne, ale jedynie tę pełną całość umożliwia. Człowiek będąc osobą nie przestaje być naturą cielesną, przyrodniczą. Będąc syntezą osoby i natury dąży do tego, by jako osoba podporządkować sobie społeczność, będącą tworem relacyjnym, ale jako natura cielesno – przyrodnicza, by być podporządkowanym samej społeczności.
Ojciec Mieczysław Albert Krąpiec
Podziel się artykułem na: 
