Jezus przyszedł do człowieka z miłością. Doznaje na tym świecie udręki. Jest ona skutkiem grzechu człowieka, jego oddzielenia się od Boga. Jezus wchodzi w stan ludzkiej udręki, w ludzkie piekło powodowane odrzuceniem Boga. Tam, gdzie ma miejsce odrzucenie Jezusa Chrystusa, tam człowiek doświadcza udręki. Człowiek w stanie grzechu, nie jest zdolny do przyjęcia pokoju. Człowieka musi zaboleć życie przeciwne Bogu. Stąd miłość i pokój, z którym przychodzi On do człowieka, ujawnia w ludziach obecny w nich rozłam.
To nie Bóg sprowadza na człowieka podziały, On jedynie ujawnia rozdarcia, jakie są w człowieku, uzewnętrznia je, pokazując źródło cierpienia ludzi. Dzielą nas drobiazgi, absurdy: niewłaściwe spojrzenie, pytanie postawione w nieodpowiedniej chwili, zwrócona uwaga. Również ludzie sprawiedliwi doświadczają udręk. Uczestniczą oni w tym, co jest udziałem samego Boga. Życie nikomu nie szczędzi udręk. Doświadczamy dobra, jakie w nas jest, ale i podziałów, które nas czynią nieszczęśliwymi, pozbawiając jedności zarówno z Bogiem jak i z człowiekiem. Jesteśmy rozdwojeni w wielu kwestiach. Mamy różne myślenie i często nie stać nas na kompromis, ustępstwo. Upieramy się przy własnych rozwiązaniach, decyzjach, przez co pogłębiają się obecne już w nas bolesne podziały.
Jesteśmy podzieleni. Występujemy przeciw sobie mieszkając pod wspólnym dachem i jedząc chleb przy tym samym stole. Modlimy się do Jedynego Boga, a jesteśmy przeciw człowiekowi, z którym łączą nas więzy krwi, lub powiązania w realizacji powołania, wypełniania wspólnego nam charyzmatu. Pokój jest nam potrzebny jak nigdy dotąd. Potrzebni są ludzie, którzy nie będą oddawali złem za zło i złorzeczeniem za złorzeczenie, lecz dobrem zwyciężali zło.
ks. Józef Pierzchalski SAC
Źródło: pierzchalski.ecclesia.org.pl
