Pomysły na parafialne grupy dziecięce

W obecnym czasie wyraźnie dostrzegam, czy w jakiś szczególny sposób odczuwam, konieczność propagowania parafialnych działań na rzecz dzieci. Być może moje odczucia są mylące, nazbyt spontaniczne, ale tak to widzę dziś i tym pragnę się z Wami podzielić. Oczywiście, podstawą dla katolickiego wychowywania dzieci najpierw jest rodzina, nie mniej jednak, parafialna działalność dla dobra konkretnej formacji dziecięcej, w duchu mocnej wiary w Jezusa Chrystusa i czci Maryi, wydaje się być nieoceniona w naszych czasach.

Spisałam więc na razie dość spontanicznie, kilka pomysłów, czy sposobów, które nie wymagają wielkich wysiłków, ani wiedzy, i żadnych nakładów finansowych, ale mogą przyczyniać się do powstawania wielu wspaniałych dziecięcych wspólnot, które świeccy, pod opieką kapłana, mogą samodzielnie prowadzić dla dzieci w parafiach.

Zachęcam zatem do zapoznania się z realnymi propozycjami takich działań i proszę o kontakt wszystkich, którzy czują podobnie i chcieliby się jakkolwiek włączyć w propagowanie katolickiej aktywności na rzecz najmłodszych pokoleń katolików.

Prosząc zatem o kontakt wszelkie osoby zainteresowane sprawą, polecam się modlitwie.

Mail: kasiazbydgoszczy@wp.pl

Pomysły na parafialne grupy dziecięce:

Spotkania cykliczne, np. cotygodniowe:

Dzieci Boże – formacja zgodnie z programem – treści dostępne.
Dzieci Maryi – formacja zgodnie z programem – treści dostępne.
Służba liturgiczna – formacja zgodnie z programem – treści dostępne
Schole.
Klub Młodego Biblisty – w dydaktyczny i aktywny sposób dzieci z wyprzedzeniem zapoznają się z czytaniami niedzielnymi. /Pomysły mogę dostarczać osobiście z opisami a nawet zdjęciami/. Nam się to naprawdę udało!!!
Chrześcijańskie Grupy Teatralne – dzieci przygotowują krótkie scenki z wydarzeń opisanych w Piśmie Świętym. Te scenki mogą przedstawiać innym dzieciom zawsze podczas niedzielnych kazań dla dzieci, co jest istotną pomocą dla prowadzącego takie kazanie kapłana. Taka działalność nie wymaga wielkiego wysiłku, bo chodzi raczej o krótkie inscenizacje, chyba że jest w parafii osoba z umiejętnościami przygotowania większych form teatralnych, które mogą być prezentowane innym dzieciom we własnej ale też w innych parafiach.
Klub Chrześcijańskiego Modelarza – kierowane raczej do chłopców, którzy pod okiem kapłana, ale również razem z ojcami, mogą w przeznaczonej do tego salce budować np. makietę Jerozolimy. Wspólnie najpierw musieliby zdobyć informacje na temat miasta za czasów Jezusa by utworzyć model w miarę własnych możliwości – nie chodzi o idealne tworzenie, ale o sposób wspólnego przemierzania treści z życia Jezusa, czy innych chrześcijańskich faktów, w zależności od pracy modelarskiej.
Klub Chrześcijańskiego Artysty – tu pomysłów jest nieskończenie wiele. Na bieżąco można wymyślać: od wyklejanek – np. witraże papierowe z konkretną treścią biblijną, po wyplatanie – np. robimy sznur franciszkański /a przy okazji dowiadujemy się co to są śluby zakonne i co oznaczają supły na tym sznurze/, albo rzeźbienie jakiegoś świętego w mydle itp.
Parafialny Wolontariat: ‘Dzieci Parafianom’ – dzieci wraz z opiekunem, najlepiej księdzem, udają się w zwyczajne odwiedziny do starszych, samotnie mieszkających osób w parafii. Oczywiście taka osoba musi wcześniej wyrazić chęć zaproszenia dzieci wraz z kapłanem. Należy zwyczajnie to zaproponować. Podczas takiego spotkania, starsi ludzie mogą dzieciom poopowiadać o swoim dzieciństwie, o tym jak to dawniej bywało w szkołach, a dzieci mogą również coś przygotować, np. piosenkę, czy rysunki ze świętymi itp. Jeśli chodzi o nieco starsze dzieci, można pomyśleć również o pomocy np. przy zakupach dla osób samotnych i chorych – wbrew pozorom, dzieci chcą pomagać i przez to czuć się naprawdę potrzebne drugim.
Świetlice dla mam z małymi dziećmi – to ważne aby wychowujące swe dzieci mamy, siedzące z małymi dziećmi cały czas w domu, miały miejsce wspólnych spotkań, zwłaszcza wtedy, gdy pogoda nie sprzyja spędzaniu czasu na osiedlowych placach zabaw. Takie spotkania mogłyby zawsze zaczynać się modlitwą, a potem błogosławieństwem. Taki wspólny czas, spędzony w przyjaznej salce katechetycznej jest bezcenny dla mam i ich dzieci. O atrakcje mamy zatroszczą się same i same takie miejsce by sobie z pewnością zagospodarowały /jak to mamyJ/, a dzieci od małego poznawałyby, że parafia jest jak ich dom.
Świetlice dla starszych dzieci – świetlice szkolne bywają przepełnione, niejednokrotnie dzieci naprawdę się w nich męczą z powodu tłoku i hałasu. W parafiach mogłyby powstać świetlice dla dzieci, które po szkole przychodziłyby odrobić lekcje, czy pograć w gry z rówieśnikami. Rodzice zainteresowani korzystaniem z takiej salki dla swoich dzieci, musieliby ustalić dyżury opieki, można by poprosić o pomoc na przykład święte kobiety parafialne, panie na emeryturach, dysponujące czasem i chęcią niesienia pomocy współparafianom.
Dziecięce Grupy Misyjne – dzieci w takich grupach mogłyby poznawać kraje całego świata ich kulturę i pracę misjonarzy. Mogłyby uczyć się prostych modlitw w językach dalekiego świata, albo prostych piosenek religijnych np. w jakimś języku afrykańskim, które mogłyby prezentować od czasu do czasu na niedzielnych Mszach Świętych. Jako grupa, dzieci te mogłyby również organizować wspólne wyjścia do muzeów misyjnych, albo na spotkania z prawdziwymi misjonarzami, którym mogłyby zadawać różne pytania o krajach, w których pełnili swoje misje. Informacje o misjach są w ogromnej ilości dostępne w internecie, nie trzeba być żadnym znawcą, aby dla i razem z dziećmi zorganizować taka grupę.
Młodzi Pasjonaci Życia Mistycznego – grupa dzieci, które na różne, przyswajalne sobie i ciekawe sposoby, poznawałaby życie kolejnych świętych. Dzieci mogłyby same przygotowywać i przedstawiać sylwetki świętych, mogliby też ich np. malować – po kolei – w trakcie poznawania ich życiorysów, albo malować konkretne, ciekawe sceny z ich życia /np. św. Franciszek i wilk!/, aby potem w Kościele zaprezentować innym parafianom własnoręcznie wykonaną galerię świętych.

Działania okazjonalne:

Dziecięcy dyżur w dbaniu o porządek w Kościele – dlaczego nie?
W parafii jeden z bocznych ołtarzy, czy miejsce kultu jakiegoś świętego, byłby oddany pod opiekę dzieciom. /oczywiście przy pomocy – ale nieznacznej – rodziców/. Dzieci same dbałyby o czystość w tym miejscu, o świeże lub własnoręcznie wykonane, papierowe kwiatki, upiększanie miejsca, na miarę swoich możliwości i umiejętności, ale i zachowując powagę sakralną Domu Bożego.
Jeden z ołtarzy na Święto Bożego Ciała – przy pomocy oczywiście rodziców – przygotowany i przystrojony byłby przez dzieci – /znam parafię, w której tak się praktykuje i wychodzi!!!/.
Przy parafialne festyny rodzinne, na świeżym powietrzu, święte kobiety matki mogłyby zadbać o przysmaki – drożdżówki, ciasta itp. , a święci ojcowie o odpowiedni teren, natomiast święta młodzież parafialna, w ramach służby drugiemu człowiekowi, mogłaby wymyślić i przeprowadzić ciekawe zabawy z dziećmi.

Spontanicznie opisane powyżej pomysły nie wyczerpują oczywiście tematu, ale są raczej zachętą do Waszych własnych działań. Jakkolwiek – jeśli w ogóle – zadziałamy, zawsze winniśmy się odnosić do fundamentu, czyli do treści Pisma Świętego, a można to robić w każdej z powyżej zaproponowanych form.

Ponadto, osobiście wydaje mi się również niezwykle ważne, aby w obecnych czasach wszystkie wspólnoty parafialne obejmowały modlitwami dzieci parafialne i ich rodziców.

Pozwalam sobie ponadto przesłać linka do artykułu na temat ważności relacji kapłanów z dziećmi:

http://naszabramow.pl/relacje-naszych-dzieci-z-kaplanami-sa-bardzo-wazne/

Chwała Panu Jezusowi

Kochającemu i Najtroskliwszemu

pozdrawiam

Kasia Chrzan

źródło: naszabramow.pl