„Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg: oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim. Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją, i chwała zamieszka na naszej ziemi” (Ps 85[84], 9-10).
Słowa powyższe pochodzą z Psalmu dzisiejszej liturgii.
Oto Dziewica z Nazaret słucha tego, co mówi do Niej Pan Bóg przez swego Zwiastuna: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus (…). Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1,31.35).
Dziewica z Nazaret słucha tego, co mówi do Niej Pan Bóg.
Słucha: nie tylko przyjmuje Słowo – jest posłuszna Słowu. Mówi: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!” (tamże w.38). W ten sposób wypełnia się Adwent: pierwszy Adwent ludzkości.
Adwent oznacza bliskość zbawienia. Oznacza – chwałę Boga na ziemi.
Adwent jest spotkaniem. O tym również mówi Psalm:
„Spotkają się z sobą łaska i wierność, ucałują się sprawiedliwość i pokój” (Ps 85[84], 11).
Oto wraz ze Słowem, które staje się ciałem w łonie Dziewicy, zstępuje sprawiedliwość. Przychodzi od Boga. Przychodzi jako łaska i pokój: łaska i pokój pojednania z Bogiem w Przedwiecznym Synu.
Co ma wyjść na spotkanie owej darowanej człowiekowi w Chrystusie sprawiedliwości?
Co ma przynieść w swym sercu człowiek?
Ma przynieść wierność.
Jan Paweł II
Watykan, 9 grudnia 1984r.